Najkrócej mówiąc: Nie. Są to dwa osobne dokumenty religijne, służące innym religiom. Chrześcijanie “dokleili” niejako swoje pisma do starszej Biblii żydowskiej, twierdząc, że uzupełniają one “boży przekaz dla ludzi”. Z tym jednak zupełnie nie zgadzają się Żydzi. Dokładnie to samo zrobili Mormoni, doklejając swoją “trzecią biblię” do Nowego i Starego Testamentu w XIX wieku, czego nie uznają chrześcijanie.
Stary Testament powstawał w trakcie bardzo długiego procesu, którego dokładny przebieg nie jest znany. Badacze zgadzają się, że “święte pisma” żydowskie, które dziś znamy jako Stary Testament powstały między rokiem 1200 a 165 przed Chrystusem. A więc to ponad 1000 lat – czas, w którym żydowska kultura przeszła wiele przemian i turbulencji. Wystarczy sobie uświadomić, czym była Polska 1000 lat temu… Żydowska Biblia jest więc świadkiem rozwoju świata żydowskiego, składa się z opowieści, legend, pieśni, poezji i innych gatunków literackich, opowieści, które w ten czy inny sposób stały się dla Żydów ważne.
Przez te setki lat pisma żydowskie nie były zebrane w jedną całość i krążyły osobno. Za święte uważano także takie dokumenty, które nie weszły do zbioru znanego dziś jako Stary Testament. Ostateczna wersja tego, co określamy Starym Testamentem, a co Żydzi nazywają Tora i Tanach została ustalona mniej więcej 150 lat przed Chrystusem.
Trzeba zrozumieć, że określenie “Stary Testament” funkcjonuje tylko w świecie chrześcijańskim. Dla Żydów nie ma żadnego Starego Testamentu, tak jak nie ma i Nowego. Dla Żydów istnieje tylko “słowo Boga” przekazane im przez autorów Tory i Tanach, których Żydzi uważają za proroków. Żydzi wierzą, że sam Bóg, Jahve, przemówił do nich wszystkich jednocześnie i publicznie, a wszyscy Żydzi jednocześnie usłyszeli dwa pierwsze przykazania. Nie mogąc jednak znieść bezpośredniego głosu Boga poprosili Mojżesza, by ten sam już wziął na siebie ciężar rozmowy z Wszechmogącym. Dalej już Mojżesz prowadził tę rozmowę w imieniu Żydów, jednak wszyscy Żydzi widzieli i słyszeli, że Mojżesz rzeczywiście słyszy Boga.
To oczywiście religijne legendy i możemy uznać z wielim prawdopodobieństwem, że tak samo prawdziwe, jak to, że Harry Potter chodził do Hogwartu. Badacze nie tylko odrzucają tę legendę, ale kwestionują istnienie Mojżesza i przypisują autorstwo Tory czterem nieznanym autorom. Warto wiedzieć, że dzisiejsza archeologia nie potwierdza nawet historii wyjścia Żydów z Egiptu, a powstanie tych legend wiąże z oderwaniem się kultury żydowskiej od wcześniejszej kananejskiej.
Jeśli przyjąć, że Jezus jest postacią historyczną i że rzeczywiście nauczał wśród Żydów, nie jest jasne, czy chciał stworzyć nowy przekaz religijny, czy też “wypełnić pismo żydowskie”, czyli być takim “super-Żydem”. Jeśli uznać, że wiemy, co mówił, to mówił, by wypełniać nakazy Tory i Tanach.
Jednak zupełnie odmiennego zdania był św. Paweł, który w listach wielokrotnie poucza swoich słuchaczy, by zerwali ze “starym żydowskim prawem”, które jest złe i niepotrzebne. Św. Paweł odrzucał obrzezanie, zezwalał na jedzenie wszystkiego (czyli odrzucał koszer), a za nowe prawo uważał “natchnienie duchem świętym”. To jego wizja chrześcijaństwa wygrała.
Dla Żydów, którzy mają w Torze wyraźny przekaz od “samego Boga”, że Tora jest niezmienna i wieczna, że prawo jest święte i po wsze czasy, że nie można od niego nigdy odstąpić, nauki św. Pawła były nie do przyjęcia, niczym nauki Johna Smitha dla religijnych chrześcijan.
24. Czy możemy się oprzeć na Ewangeliach jako na źródle historycznym?
Czego nie powie Ci ksiądz: że chrześcijanie “ukradli” tradycyjne pisma żydowskie uznając je za swoje, choć niezgodnie z jego poleceniami, uważają, że Nowy Testament jest rozwinięciem i doprecyzowaniem słów żydowskiego Boga. Nie powie Ci, że dla ludzi, którzy czytają Stary Testament, taki pomysł brzmi niedorzecznie.
Pamiętaj, że Twój komentarz może trafić do książki, więc przemyśl odpowiedź i podpisz się.